Na het dagje Dolfinarium, weer met alle kinderen in de bus, maakte zich een ontspannen prinses-Irene-stemming van de juf meester.
Een vader van een kind begon de chauffeur aanwijzingen te geven over de te volgen route. Juf ging er van ganser harte in mee.
'Natuurlijk, links voorsorteren!', riep ze. 'Meneer hier weet waar hij over praat, hij is in deze polder geboren.'
'Op jullie verantwoording', riep de bestuurder en gooide het stuur om.
Even later betwijfelde de goede man vals monkelend de juistheid van deze beslissing.
Hij wilde maar één ding: keren.
Het moment voor vijf jongens en een meisje om aan te kondigen te willen plassen. Meteen graag, want ze hielden het echt niet.
Binnen de minuut stonden de schapen wild te plassen in de berm.
Dat had de Ouderraad nog een lieve duit kunnen kosten.
De tijd drong, wij keerden veel later dan de chauffeur wilde. Waarna de TomTom meteen dwingend maande tot opnieuw keren.
Kregen we alsnog gelijk. Terwijl de prikklok van zijn baas bijna hoorbaar tikte, onderging hij het stoïcijns.
Een man met engelengeduld.
Als hij een boordtoilet koopt en belooft zijn GPS meteen aan te zetten, wil juf hem volgend jaar weer op de bus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten