Juf zat ooit te bulderen van het lachen bij het zien van een aflevering van Dertig Minuten (A.Ederveen)
Een sullig hondje werd door handenwringende mensenouders rondgereden in een electrisch invalidenkarretje.
'Je gaat met je spot naar bed', waarschuwde mijn oma al. Daarmee wilde ze zoveel zeggen als: blaas maar niet zo hoog van de toren, je weet nooit hoe het loopt.
De boemerang des levens raakt nu zelfs de luisterhond.
Daar kan partner H. mooi over schrijven.
Klik dus op deze link en u bent weer zo'n beetje op de hoogte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten