Doorgeladen

'Heeft u dat ook wel eens?', vraag ik aan de de school bezoekende agent van politie. 'Dat u steeds denkt: ik zou nu van dit grote zeeschip kunnen springen alleen om te kijken wat er dan gebeurt?" De agent kijkt mij afwachtend aan. De cursus -rustig blijven als de verdachte rare taal uitslaat- heeft hij waarschijnlijk met zeer goed gevolg afgesloten. 'Net zoiets heb ik met uw dienstpistool', wauwel ik door in de koffiekamer. 'Dat ik dan steeds denk: wat zou hij doen als ik dat pistool stiekem afpak. Niet dat ik het echt ga doen', voeg ik er voor de zekerheid aan toe. 'Want die dingen zijn tegenwoordig al vrij snel schietklaar, dacht ik.' 'Die dingen zijn onmiddellijk schietklaar', antwoordt oom agent. 'Bovendien breng ik heel veel tijd door op de schietbaan, moet mevrouw weten.' 'Maar u herkent dat gevoel dus niet', probeer ik nog een laatste sociale-praatjes-draai aan mijn ontboezemingen te geven. 'Nee, ik heb van dit soort neigingen totaal geen last ', zegt de man vriendelijk.' 'Het was prettig kennis met u te maken.' 'Van hetzelfde', mompel ik en tap nog maar een gratis cappuccino.