donderdag, mei 15, 2008

Tenue

Onze gymjuf is de zachtaardigheid zelf. Dit wil niet zeggen dat ze geen duidelijke regels stelt.
En handhaaft.
Correcte gymkleding, ze staat erop.
Twee jongens komen al in de kleedkamer met me overleggen.
'Juf, ik ben mijn spullen vergeten, zegt de een. Denk je dat ik mijn korte broek en mijn shirt aan kan houden?'
En benauwd:' Zie ik er wel uit als een gewone jongen die naar gym gaat?'
De ander vergeet om de haverklap zijn schoenen. Omdat hij last van voetwratjes heeft, is dat een echt probleem. Hij mag niet meedoen zonder gympen.
Ik denk de zaak met de vader voor eens en altijd geregeld te hebben. We hebben het zelfstandig maken van zoonlief op dit punt gewoon opgegeven. De tas zal mij telkenmale door een volwassene persoonlijk overhandigd worden.
Zo ook vandaag.
Alleen jammer dat de appel niet ver van de boom blijkt te vallen.
Uit de tas rollen twee hagelwitte rechterschoenen maat 34.
Een tennis- en een sportexemplaar.
Hij is nog lang bezig met zijn pogingen zijn linkervoet in een van de schoenen te wurmen.

Geen opmerkingen: