dinsdag, maart 04, 2008

Onderwereld

Vandaag verplichtte ik de kinderen hun kwartiertje frisse lucht op een ander plein dan normaal op te snuiven. Dit vreemde gebied was nog amper in bezit genomen, of er scheurde een busje van het Nuon de stoep op. Mannen in blauwe overalls sprongen naar buiten en begonnen druk te doen. Kordaat riepen zij bevelen die bedoeld waren om de groep te verspreiden. Plotseling klapten ze een metalen deksel omhoog. Als wespen die een boterham met jam ruiken, hergroepeerden mijn scholieren zich rondom dit luik. Zij hadden zich namelijk altijd al afgevraagd waarom er in de stoep af en toe van die rare deksels ingebouwd werden. Allicht dat zij het nu te weten zouden komen...
De mannen ondertussen, begonnen mopperend op het onderwijzend personeel van tegenwoordig, langs metalen laddertjes af te dalen in een peilloze diepte.
Om te verdwijnen in een fel verlichte, betegelde, onduidelijke zwembadachtige ruimte.
En de juf? Die heeft hoogtevrees, dus die begon te krijsen dat iedereen bij dat enge gat weg moest. Nu!
Het gekke is, dat ze gehoorzaamd werd. Nu weet nog geen kind wat voor ruimte dat was, daar diep onder de straatstenen. Een gemiste kans. Maar: niemand te pletter gevallen en dat is ook wat waard.
Donderdag gaan we een briefje schrijven aan het Nuon. Krijgen we misschien alsnog een officiƫle rondleiding onder onze eigen straatstenen. We hebben wel gekkere dingen voor elkaar gekregen.

Geen opmerkingen: