vrijdag, februari 15, 2008

Steen

Ze laat wel eens per ongeluk het een en ander vallen. Van de week kwam ze moedeloos aangesjokt met een gebroken fossiele haaientand. Mijn advies: 'laat hem door een groot mens lijmen met één-secondelijm' is haar goed bevallen. De tand is als nieuw.
Ik ben in haar aanzien gestegen.
Nu staat het weekend voor de deur en wil ze uitsluiten dat ze haar mooiste steen kapot smijt.
'Kun jij er misschien voor zorgen?', vraagt ze. Plechtig neem ik hem in ontvangst.
Inderdaad een fraai exemplaar.
Na schooltijd fantaseer ik onmiddellijk griezelscenario's met halfedelstenen en juffen in de hoofdrol. Voorzichtig zeul ik het ding mee naar huis. Het hengsel van mijn tas snijdt diep in mijn schouder.
Op de keukenweegschaal weegt het kreng op de kop af 526 gram.
Twee dagen helemaal niet aan gaan zitten friemelen en dan op dezelfde manier retour school.
Dan kan ons niets gebeuren.

Geen opmerkingen: