We gingen proefracen met de zeepkar. Meteen rolde er majesteitelijk een achterwiel van de wagen.
Aan het in haar nieuw aangeschafte tuigje hijsen van de luisterhond waren we trouwens al bij voorbaat niet begonnen.
Juist nu sleepte ons trekdier met haar achterpoot.
Als het hondenpootje een mensenvoetje was geweest, zou ze op de rug ervan rondgehinkt hebben.
Baas en hond, ze gingen steeds meer op elkaar lijken.
Onaangeroerd, in stil verwijt, bleef de magere lokrookworst op de tafel van de juf liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten