Ingekomen kinderen

De kinderen legden vandaag een feestelijke tocht af langs de verschillende groepen.
Als ze besloten een klas binnen te gaan om aan de daar verzonnen activiteit deel te nemen moesten ze een kaart laten afstempelen.
Door het bevoegd gezag.
De juf IS het gezag en dit stempelen bezorgde haar een diepe bevrediging.
Eindelijk kon ze haar op het Waterlooplein verkregen stempel met het woord ingekomen eens gebruiken.
Elke juf is tegenwoordig toch al voor een groot deel paper-pusher maar dit doelloos stempelen was de top.
Wat lag het houten handvat lekker in de hand.
Wat veerden de rubberen letters.
Toen kwam er een zesjarig meisje binnen dat de kaart las en zei: "ik ben niet ingekomen, ik ben gekomen."
En dat was allebei waar.

Hulde

Jurre nam vandaag een glazen pot voor de juf mee.
Gevuld met een flinke bos paardenbloemen.
Zelf in de berm langs de stoep geplukt.
Die hebben de hele dag staan pronken op jufs instructietafel.
Vergelijk dat met lange roze rozen in een vaas van kristal.
Rozen vormen geeneens pluizebollen.
"Saai!"

Gebroken juf

Twaalf uur in de middag.
Een busje met twee werkstudenten erin staat aan de overkant van het schoolplein geparkeerd.
Er worden in rap tempo posters van een onduidelijk popgroepje gratis aan de schooljeugd verstrekt.
Ze moeten los, de handel moet weg, vóór de naieve schapen weer naar binnen gedreven zullen worden.
De kinderen strekken gretig hun bleke lente-armpjes uit om in het bezit te komen van het prul.
Straks om één uur zal de klas vol met met een opgerolde poster om zich heen meppende leerlingen blijken te zitten.
Eén meisje heeft dan al de punt van een poster in haar oog gekregen en zit te huilen.
Juf laat haar ophalen door haar moeder want ze vertrouwt het niet helemaal.
Rustig blijven juf: ze allemaal een elastiekje om die zenuwenposter laten doen, alllemaal de naam erop laten schrijven, posters naar de gang laten brengen.
De rekenles kan beginnen.
Het is half twee.
Kinderen beginnen nu te schreeuwen dat ze ook een poster in hun oog willen want dan mogen ze naar huis.
Er breekt iets in de juf.
Grimmig begint zij aan haar rondes om pas gaandeweg de les weer wat te ontdooien.
Om half zes als zij van zichzelf naar huis mag waait een weke bananengeur haar vanaf het schoolplein tegemoet.
De ijscoman is begonnen aan het leegschudden van de ouders die hun kinderen van de naschoolse opvang komen halen.
Er zal zo wel een ijsje terecht komen midden in iemands oog.
Hopen maar dat het met het zachte koude gedeelte zal zijn en niet met het venijnige koekpuntje.

Doorlinken

Kocht men bij de juf thuis een mooie nieuwe Apple.
Met onderwijskorting.
Ging ze na lang aarzelen toch maar weg bij de weblogcommunity waar ze al een jaar naar genoegen deel van uitmaakte.
Want ze wilde ook op het soepele nieuwe toetsenbord typen en niet op die stokoude computer in het studeerkamertje.
Het was een risico, want ze stond al maanden hoog qua bezoekersaantallen.
En wat ze ook zei, dat was belangrijk voor haar logego.
"Geen paniek", zei man.
"Ik ga zorgen voor een link in koeienletters van het oude log naar het nieuwe.
"Geen lezer zal je ontvallen."
Maar mooi dat deze vlieger tot op heden niet opgaat.
Schrikbarende statistieken noteert de juf.
En maar doen alsof ze dat helemaal niet erg vindt.
Ze "schrijft immers niet voor de statistieken".
Maar ze hoopt wel dat die cijfers snel aantrekken.
Anders begint ze te kwijnen.

Rode lap

Vandaag begon langs het hockeyveld een hockeybobo jufs man opzij te duwen onder het roepen van: "gaat u opzij meneer, de tv-camera heeft niet het juiste zicht op de doelen als u en uw vrouw ervoor staan!".
Terwijl juf en haar man, als keurige hockeysupporters en als ouders van één van de spelende hockeysterren, keurig naast het rood/witte lint stonden.
"Dat moet u netjes vragen!", jufte de juf.
"En u moet ook gewoon sorry zeggen dat u duwt!", nufte zij daar nog eens overheen.
Alsof haar man niet zelf kon zeggen dat hij niet geduwd bliefde te worden.
Vervolgens dacht zij: mijn God hoe ver is het nu reeds met mij gekomen?
Dat ik bestuursleden van de club van mijn kind schoffeer?
En dat ik de onderwijzende houding niet kan afleggen, zelfs terwijl ik in de stier- ziet- rode- lap-modus verkeer?
Hoe diep kan een juf zinken?
Zit er nog vrouw in de juf?

Sleutelbloemen en vergeetmenietjes

Terwijl juf haar geveltuintje aan het herbeplanten was, kwam juf C. langs gefietst.
Samen dronken zij thee op de invalidenheuvel voor de deur.
Met hun billen op de comfortabel hoog geplaatste stoeprand.
Juf C. was alweer een jaar gelukkig op de Vrije School.
Vroeger, toen ze nog collega's waren, fietsten de juffen vaak samen op en dan zongen ze duetten uit opera's van Brecht.
Over de haaivis en over dat je niet moest denken dat je mooiere benen had.
Afgewisseld met klassiek Nederlands: "Een karretje langs de zandweg reed" en kleuterrepertoire: "Biggetje Basje heeft een fietsje met een stuurtje en een bel".
Vakzang zeg maar.
Vooral langs de Ringdijk zwollen hun stemmen regelmatig flink aan .
Precies tussen school en huis was er weinig kans dat iemand er iets van zou denken.
Op haar eigen stoep in Zuid hield juf het bij bijpraten.
Op tuinierende damestoon.

Gemobiliseerde ratten

Als keurige kinderen hebben we vandaag de bedankjes geschreven aan meneer Wim.
"We hebben eigenlijk wel gezeurd om die zaadjes meneer Wim, maar toch bedankt!"
"Er liepen erg veel ratten en de koning van de ratten had twee guns!"
Een eigenzinnige waarneming, had de juf maar zoveel fantasie, dan hoefde ze geen writers block, van welke aard ook, ooit nog te vrezen.
"Die planten die zo lekker ruiken vond ik het mooist".
"Ik weet nu veel van planten, Wim, bedankt!"
De aanhef varieerde van: Geachte meneer Wim, tot: beste Wim.
Van beleefd en afstandelijk tot warm vriendschappelijk.
Je kunt één ervaring op Zeer verschillende manieren ondergaan en beschrijven.
Dat blijkt wel vaker.
"Get your guns", maar vergeet niet aan de bloemen te ruiken.
De brieven liggen morgenochtend nog op zicht voor de ouders, dan gaan ze door naar Intratuin.

OGO-taal

Vandaag maakten wij een uitstapje naar Intratuin in oost.
We hadden vragen opgesteld voor meneer Wim, de bedrijfsleider.
Wat deed meneer Wim bijvoorbeeld aan zeurende klanten?
Hoeveel soorten planten waren er zo´n beetje in zijn filiaal?
Moesten wij denken in de richting van vijftig of van gogol planten?
(Volgens Nora is gogol het getal met een 1 en dan 12 nullen.
Juf neemt het graag van haar aan.
Straks gogol maar eens opgooglen dan weet ze het zeker.)
Liep het bedrijf sowieso een beetje?
Hoe stond het met de arbeidsvreugde van meneer?
Ieder kind mocht één schooleuro uitgeven.
Misschien verhoogde dit de arbeidsvreugde van meneer Wim als dat al mogelijk was.
Het gaf ook aanleiding tot verhitte discussies over wel of niet met zijn vieren een lelie, of toch liever per persoon een zakje wilde bloemenzaad.
Van andere juffen wist juf dat Intratuin daar bovenop nog eens zeer scheutig was met het uitdelen van zakjes gratis zaad.
Maar wij kregen niets.
We bleven extra lang dralen bij de kassa om hem wat tijd te geven om zijn fout te herstellen,
hij kwam niet zwaaiend met presentjes opdagen.
Anemoon en Chris durfden wat de juf niet durfde.
Ze gingen er beleefd maar dringend om verzoeken.
Raakten die meiden zoek, werden omgeroepen en kwamen terug met buit: 28 zakjes bonen met kindvriendelijke gebruiksaanwijzing.
De heldinnen van een verhaal dat ze morgen zelf mogen schrijven.
Na een bedankbriefje aan meneer Wim.
Kijk, en dat is nou OGO.

Windje

Rook het een beetje naar kinderwind in de klas.
Een windje dat maar niet wilde vervluchtigen.
Na enig speurwerk,
waarbij de juf haar neus boven verdachte stoeltjes liet hangen,
als een roofvogel die neer wil storten op haar prooi,
ontdekte zij de bron.
Rottende kiembonen.
Met zijn vijftienen.
Die zijn dus acuut op de gang gezet:
Om daar na te denken over hun sociale onaangepastheid.

Ritsen in een kersenrokje

Juf belooft nogal snel dingen en vaak vergeet ze ze ook weer prompt. Gelukkig wordt zij op regelmatige basis herinnerd aan beloften die over de houdbaarheidsdatum heen zijn. Tirtsa vandaag: "Wanneer komt nu eindelijk onze kerstverrassing?" Bleek juf rond de kerst te hebben zitten kletsen over een kerstprijs die zij uitloofde voor hard werken. Iets in de geest van allemaal een kerstkransje als we blok 3 van rekenen af hadden. Zal ze nu nog iets met de afgeprijsde paaseitjes van de AH kunnen goedmaken? Rond blok 8?
Bovendien was ze er laatst niet in geslaagd 9 punten op eigen kracht met slechts vier lijnen met elkaar te verbinden. En dan zou ze trakteren.
Had ze zelf gezegd.
Oké, oké, juf bakt binnenkort alsnog een cake.
Als ze eraan denkt.
Maar dat bij jufs thuiskomst een te repareren kersjesrok van uitwonende dochter op de scanner is gelegd!
Zo van: "mijn moeder mag dan traag van repareren zijn, er is vast geen dag dat zij haar scanner links zal laten liggen". Met wat voor soort moeder hebben we hier eigenlijk te maken?

Roddels

Juf is zich angstig aan het verheugen op de volgende schoolkrant.
Laatst werd ze de klas uitgemikt, de gang op, kon ze ook eens voelen hoe dat voelde.
Men moest langdurig in konklaaf om de ergste roddels over haar te verzamelen.
En die waren bestemd voor in die krant, zodat iedereen ze zal kunnen lezen.
Ontkennen helpt niet, dan maakt juf zich alleen maar meer verdacht, dat weet ze nu al.
´s Nachts in bed ligt juf sindsdien op vaste tijden haar zonden te overpeinzen.
Peutert zij overmatig neus?
Gebruikt zij ruwe bootwerkerstaal?
Eet zij buiten schafttijd om boterhammen met onduidelijk beleg?
Scheidt zij het papierafval niet van het restafval?
Is zij betrapt op jubelend valszingen onder het rekenen?
Gelukkig was Tirtsa vandaag haar papiertje kwijt waar de moppen voor de schoolkrant op stonden.
Verliest Zazie vermoedelijk die roddels ook nog wel.
Roddels, er is eigenlijk niet zo veel aan verloren.

Robert Jasper Grootveld

Een groot kunstenaar.
Bedacht onder andere de drijvende eilanden op piepschuimbasis.
Juf J., mijn onvolprezen 100 % OGO-buurjuf is er in geslaagd het eiland dat vlakbij de school drijft, te adopteren.
Vier stoere mannen van beplantingen, gekleed in feloranje hesjes, hielden eerst een praatje in haar klas.
Gingen toen het eiland op, bewapend met schoffel, hark en snoeimes.
Woensdag als we ons uitje naar het tuincentrum houden kunnen we bloemenzaad gaan halen.
Zodat het eiland deze zomer bloeien kan als nooit tevoren.
Ter ere van Robert.
En dan stuurt juf hem foto´s.

Hergebruik

Van de schrijfmevrouw moet de juf nieuwe genres oefenen. Van zichzelf moet de juf altijd alles tegelijk. En nu had ze zo gedacht: ze oefent het genre "schrijf een prijsvraag-verhaal" en wint zo misschien een leuke attentie. De hoofdprijs van tweehonderdvijftig euro bijvoorbeeld, die de ANWB heeft uitgeloofd voor originele vakantieideeën, uitdrukkelijk aangaande vakanties die niet met het eigen gezin gehouden zullen worden. Met dezelfde pennevrucht zal zij de dames van het schrijfclubje van nieuw meedenk-werk kunnen voorzien. En u, waarde weblog-lezer, kunnen bezig houden. Want die geplande vakantie is een weekendje met bepaalde andere juffen. Valt dus geheel en al onder schoolse aangelegenheden. En binnen het onderwerp van dit blog. Morgen gaat de juf het ze vertellen. Daar hoort u nog wel meer van.

Het beest en de Juf

Woensdag gaan we met de klas op excursie naar een tuincentrum.
Zaterdag gaat de juf alvast incognito verkennen.
Foldertjes scoren. Fotootjes maken.
Secties met tuinkabouters en gereedschap in kaart brengen.
Proberen een plattegrond te bemachtigen.
Zodat de kinderen een puzzletocht zullen kunnen maken.
Juf weet nu alweer bijna zeker dat ze een of ander raar dier zal tegenkomen.
Dat is namelijk haar lot.
De beschrijvingen van deze ervaringen zal zij misschien ooit bundelen.
Onder de titel: het beest en de juf.
(Vergeef juf dit kinderachtige experimentje.
Ze wil uitproberen of er mensen naar haar site gelokt worden
die iets heel anders zoeken dan de beschrijving van
worm, hond of wandelende tak.
Om zo doende de kijkcijfers kunstmatig op te jagen.
In de bittere strijd met haar man, om wie er vandaag de gunst van de lezer lijkt te genieten.)

Ondernemende eend

Ineens sloeg het gisterenavond toe.
Keelpijn en koude rillingen.
Juf E. was nog op bezoek.
Samen met haar had de zieke toen ze nog niet zeker wist dat ze ziek werd laat in de middag een frietkot bezocht.
Dat had ze al haar hele leven, dat ze dacht dat een pittig hapje van het een of ander wonderen zou doen als ze zich een beetje slap en moe voelde.
Het frietkot werd mede gefrekwenteerd door ontspannen in en uit trippelende eenden en spreeuwen.
Plotseling kwam door de zijdeur een grote vrouwtjeseend binnengestraaljagerd.
Vliegensvlug maakt zij een wending pal boven de frituurpan.
Haar pootjes hingen bijna in het vet.
Versuft landde ze op de drempel van de snackbar.
De baas schoof haar liefdevol met zijn voet naar buiten.
"Die kamikaze-Peking-eend heeft niets, dames", zei hij.
Noem dat maar niets.
Dat je als je eenmaal in je bed ligt alsmaar die eend alsnog in die pan ziet landen.
Echt iets voor als je verhoging hebt.
Gelukkig stopte juf E. haar collega nog even in voor ze wegging.
En zette ze een glaasjes sap binnen handbereik.
Waar zou de juf zijn zonder haar collega´s?

Beesten dienen belet te vragen

Vandaag dook ineens ook een dikke slak op.
Eerst werd hij nog losjes en vooral plotseling voor jufs neus heen en weer gezwaaid.
Hij stak zijn slijmerige tentakels bijna soepel in haar neusgaten.
Daarna kleefde hij zo stevig vast aan de wand van het mayonaise-emmertje waarin Jurre hem liet uitrusten dat het leek alsof hij acuut dol op haar was geworden.
Alsof hij nog liever met een week makend plopgeluidje zijn huisje zou verliezen dan overgeplaatst te worden naar een andere bak.
Maar de juf mocht hem niet en ontpopte zich tot een radeloos genadeloze juf.
Die slak ging naar zijn soortgenoten in de bak in de klas van broertje Cas van Jurre.
Een menagerie was leuk, maar die beestenbende moest niet boven jufs hoofd groeien.
Zij ging snoeien in haar dieroppasserstaken.
Alleen dieren die vooraf belet vroegen maakten nog een kans.
En juf sprak met zichzelf af dat ze vroeg zou gaan slapen.
Er zouden morgen weer veel "vaste" beesten zijn om te verzorgen.

Natuur

Eén engerling.
Drie wandelende takken waarvan er één nooit meer zal lopen.
Aan de wand van het aquarium waterslakken.
Binnenkort: het paddendril.
In de bak: pas gepootte uitlopende aardappels.
Een ui met frisse groene sprieten net boven de aarde.
Hazelnoten in een potje.
Drie avocadopitten, sterrekers en een kastanje.
Een doormidden gesneden Roma-tomaat.
Heel veel stokrooszaad.
De wormen, nog een beetje eenzaam,
morgen gaan we vriendjes voor ze zoeken, na de gym.

Waarom willen die bonen nog steeds niet kiemen?
Flashbackend naar het lot der guppen hoopt de juf op zegen voor haar menagerie

Aanmoediging

Verleden jaar zat Mannus bij de juf in groep 2.
Nu zit hij in groep 3 en zij in groep 4.
De juf kan nog zo vaak een voorsprong nemen, Mannus haalt haar altijd in.
Zaterdag werd de situatie erg ondoorzichtig: juf kreeg schrijfles van de mama van Mannus.
Kwam mama ineens niet bij juf op tienminutengesprek om na precies tien minuten het lokaal uitgebonjoured te worden.
Zat juf drie uur lang te hopen op positieve feedback van mama. (met uitloop)
Mannus doorzag de situatie feilloos.
Hij stuurde geheime (je mag het niet lezen mama), maar bemoedigende groeten.
En stoere sticker-tatouages voor als juf de andere schrijfdames eventueel wilde imponeren.
Van de smeerkaas van die koe die altijd zo overdreven lacht.
Kan heel nuttig zijn in de sociale omgang.
Dat heeft die koe dan weer goed begrepen.

raadsel

Het is de bedoeling dat je de stippen met 4 lijnen aan elkaar maakt zonder je potlood op te tillen.
Nora en Tirtsa.

Vergeten

Vandaag vergat de juf water neer te zetten voor de luisterhond.
Wat niet uitmaakte, want om halfelf sprong ze op de bank, ging met haar voorpoten op het kastje staan en stak haar kop in het aquarium.
Lekker tot aan haar schouders in de bak zeg maar.
En toen vergaten de kinderen op de les van de juf te letten.

(Bij het overlezen van wat ze net schreef ziet de juf ineens zichzelf op de bank springen en haar kop tot aan haar juffenschouders in de bak steken. Wat niet eens zo gek zou zijn als je weet hoe warm ze het af en toe krijgt van het onderwijs: elke dag anders).

Pasghetti

Milan heeft een poster gemaakt waarop in zes stappen te zien is hoe je spaghetti mama mia moet koken.
Vandaag voegde hij, onder de bezielende leiding van meester Hamza, de daad bij het woord.
Het rook lang veelbelovend op de gang.
Ondertussen was de rest van de klas bezig bonen in met nat wc-papier gevulde potten te stoppen en zaadjes in bakjes aarde te zaaien.
Er sneuvelde één pot, wat op 15 uitgezette potten best meeviel.
Terwijl de scherven werden opgeveegd werd de "pasghetti", zoals Milan zijn favoriete hapje onverstoorbaar bleef noemen, uitgeserveerd.
Juf kreeg een extra vol bord want zoals de stagiaire grijnzend zei: "juf heb ik nog nodig voor mijn toekomst".
Corruptie op pasghetti-niveau, juf erkend als godmother, Hamza mag voorlopig blijven.

Opvlieger

De rekenles: juf staat front klas armzwaaiend uit te leggen wat het nut is van de coördinaten op een landkaart
"B3 brengt je naar de molen. D2 naar de vuurtoren, kijk maar op het plaatje op blz. 73 in jullie gele boek. "
Voelt ze voor de zoveelste keer die dag het kokende zweet toeslaan. Vanuit haar tenen schiet het via haar erg blote hals naar haar kruin.
Ze werpt het sjaaltje af om te voorkomen dat ze in katzwijm valt.
Zegt Floris verbaasd: "Juf je bent helemaal rood, weet je dat? Waarom is dat?"
Goede vraag. Juf wil niet oneerbiedig zijn maar vindt dat dit verschijnsel zo snel mogelijk weg-geëvolueerd moet worden.
Juliëtte doet er nog een schepje gloeiende kolen bovenop: "Je haar zit een beetje raar."
Juf heeft namelijk net geprobeerd al dat haar zonder elastiekje tot een verkoelende staart te draaien.
Niets blijft onopgemerkt of onbecommentariëerd.
Juf is best goed gebekt maar weet dit niet te pareren.
Is het haar taak ook nu te informeren?

Waar? Wat? Wie?

De kinderen mochten in tweetallen verzinnen waar ze welke tuin in of rondom de school wilden maken.
Dit was één van de mooiere voorstellen:

Waar?
Bij de woonboot van Zazie in de berm,

Wat?
Een vijver met een waterlelie erin en een stenen pad eromheen,

Wie?
Loulou gaat het aanleggen.

Wat zou een waterlelie nodig hebben?
Een gietijzeren tobbe?
Een flink plastic babybad?
We verzinnen wel wat.

Peergroup

Eén van de jongens was laatst een beetje boos op de juf dat ze boos op andere jongens leek te zijn en hem haar woede niet gunde.
Met zijn neus tegen de ruiten gedrukt stond hij buiten op de stoep, na schooltijd, niets te missen van jufs toespraak tot de wel in de gepreekte prijzen vallende vriendjes.
Is toch ook een afgang: als je juf je rol in een spannende gebeurtenis lijkt te bagatelliseren!

Dood

De wondere wereld der natuur, zo heet ons nieuwe thema.
De juf had de kinderen als gedachtenoefening opgegeven zich een kaal lapje grond voor te stellen dat zij geheel eigenhandig dienden om te toveren tot een bloeiend tuintje.
De meeste kinderen kwamen met denkbeeldige harken, schoppen en gieters aansjouwen.
Planten en zaad zouden bij de kweker betrokken worden, tot zoverre paste alles in jufs eigen eenvoudige belevingswereld.
Toen zei er één:
"Ik weet iets veel handigers, je huurt zo´n mannetje!"
"Een tuinman?", vroeg de juf.
"Nee, een hoe heet dat nou, zo één die het eerst komt tekenen en het dan voor je doet".
Een tuinarchitect.
Kan ook en je eigen man snoeit dan tenminste je lievelingssering niet dood.

1 april

De dag werd begonnen met de overhandiging door Jurre van een prachtig ingepakt pakje. Het bleek tot zijn dolle pret na uitpakken slechts krantenpropjes te bevatten.
Hierna zei Sharon: "ogen dicht juf" en plaatste een flinke plastic spin op haar kruin.
Kwartier mee rondgezeuld. Ging makkelijk, haren zat voor een heel leger spinnen.
Toen bood Floris galant een beker water aan die een gele rups uit de feestwinkel bleek te bevatten.
Vervolgens ontplofte een stinkbommetje.
Men kwam melden dat de kinderen bij juf F. en masse in en uit de ramen klommen.
Floris begon trekrotjes, of hoe heten die dingen met aan weerszijden een stukje touw en in het midden kruit, af te steken.
Om de dag te beëindigen met koffie met een suikerklont erin (juf drinkt over het algemeen koffie met alleen melk) omdat juf het pakje gezien had waarop werd beloofd dat uit de klont en uit de koffie bij roeren een vis tegen haar neus zou springen.
De vis bleek tamelijk tam, hier is hij.
Milan bood een gevonden voorwerpje aan waarvan hij vermoedde dat juf het zou waarderen.
Wat een cadeautjes!
Een gedenkwaardige één-aprildag.