Toiletbezoek

Strenge regels aangaande individueel toiletbezoek ten spijt, stijgt een hels lawaai op uit de natte cel. Het lijkt alsof er een zeskoppig berenkoor repetitie houdt.
Driftig verstop ik me achter de deur, gereed om me met overgave op de overtreders te storten.
"Wat is jullie verhaal; het beste graag!", grauw ik ze toe.
"Sinds wanneer mogen jullie met zijn tweeën tegelijk gaan plassen?"
" Ik ging mijn puntenslijper verzorgen. Die deed het niet en dan kan ik niet werken", bluft de ene.
De gezichten staan op superzedig.
"Sinds wanneer verzorgen wij onze puntenslijpers in de toiletten?", vraag ik uit mijn evenwicht gedwongen.
"Hij moest schoongespoeld", maakt hij me wijs.
"Er zat iets in, ik kon niet verder."
Nu krijgen ze de slappe lach.
Ik drijf ze maar weer de klas in.
Over een half uur is de schooldag voorbij.

Juf wacht op antwoord

opblaasplaatje
In groen staat boven deze cijfers dat dit de grootste som ter wereld is.
Als het antwoord bedoeld wordt, waag ik dit te betwijfelen.
Ook de omvang van de opgave imponeert mij onvoldoende.
Je kunt wel vijf miljoen op papier knallen; als je er meteen weer zes miljoen van afknabbelt, zet het nog steeds geen zoden aan de dijk.
The game is on kid!
Morgen is het de dag van de af- en uitrekening.
Pas als het antwoord binnen is praten we verder over een eventuele vermelding in het Book of Records.

Plakkerig

"Mag ik u een vraag stellen die Hollanders meestal niet prettig vinden?", vroeg stagiaire vandaag terwijl zij met juf een boterhammetje at.
"Wat verdient u precies per maand?"
Bij het horen van het netto-antwoord werd ze bleek en vertelde gerekend te hebben met iets minder dan het dubbele.
"Om een beetje redelijk te kunnen leven."
Een switch naar de studie economie is op haar leeftijd nog goed mogelijk.
Eén ding zeg ik van tevoren: economen besteden hun tijd niet aan het produceren van snoepgoed dat weigert te stollen.
En dat deed zij vandaag onder mijn onderbetaalde supervisie wel.
In het goede gezelschap van drie plakkerige achtjarige jongetjes.
Kom er eens om.

De prijs

Het koekje van groep 4b heeft de wedstrijd (zie website van het stadsdeel Zeeburg) gewonnen!
Binnenkort ligt het, in professionele uitvoering, net als een Janhageltje of een Weesper Mopje bij de warme bakker.
Bovendien kregen we een fijne prijs: vier glanzende kinderkookboeken.
De juf zag ze al tot in de eeuwigheid op haar eigen boekenplanken staan.
De kinderen beweerden dat daar niets van inkwam.
Dat zij die boeken gewonnen hadden.
En dat ze er volgend jaar de prijs van de stad Amsterdam ook nog mee in de wacht gaan slepen.
Goed dan.
Als ik maar wel plechtig word uitgenodigd voor de feestelijkheden.

Gips

Voor een jongen die met zijn arm in het gips zit, moet af en toe een aangepaste taak verzonnen worden. "Ga jij maar lekker lezen", gaat snel vervelen.
Vandaag overhoorde hij als gemachtigde met tekenbevoegdheid de tafels van vermenigvuldiging.
Gul deelde de jonge meester stickers uit, steeds één, ten bewijze van het beheersen van alweer een tafel.
In zijn eentje nam hij de halve klas professioneel onder zijn hoede.
Het rijtje kinderen bij zijn stoel was weliswaar luidruchtig, jufs eigen rijtje,dat door haar hun taalwerk liet corrigeren viel ook niet bepaald bedeesd of ingetogen te noemen.
Woensdag mag zijn gips eraf.
Toch nog maar een weekje voorzichtig doen met die arm.

Winnen

We doen mee aan de wedstrijd "ontwerp een koekje", die door het stadsdeel voor zaterdag is uitgeschreven.
Ik verbind daaraan de leerzame opdracht: schrijf op waarom je vindt dat we moeten winnen.
Eén van de kinderen maakt zich ervan af met het antwoord:
"waarom zou ik willen winnen.........".
Dient zonder vraagteken te worden gelezen.
Werd wel voorzien van tekeningen.
Verbluffend filosofisch, in al zijn weergaloze eenvoud.

Percentages

De opdracht was: teken een fantasiebeest en beschrijf de bijzondere eigenschappen ervan.
Bram schrijft bij zijn woest uitziende dier: "75% goed, 25% kwaad".
"En de mens?", informeer ik nieuwsgierig naar zijn observaties na acht levensjaren.
Zonder aarzelen zegt hij: "50% goed, 50% kwaad'.
Waar we het als soort weer mee kunnen doen.

Uithoudingsvermogen

Dat ik goed moet onthouden niet alleen "beginnen jullie maar", maar ook "en nu maar weer stoppen" te zeggen, daaraan werd ik van de week herinnerd.
Femke bleek al wekenlang voort te werken aan de ooit gekregen opdracht een zelf verzonnen sprookje te schrijven.
Ze had inmiddels een bladzij of acht in het klad klaar.
En geloof me, dat is veel voor een vierdegroeper.
Leuk sprookje, ook dat nog. Misschien mag ik er binnenkort wel uit citeren.

Deelraad

De kinderen hangen hele dagen verflensd boven hun warme tafeltjes.
Af en toe "ontsnappen" we naar het plantsoentje.
Maar ook daar worden ze al snel slap van de warmte.
Vandaar dit initiatief.

X-files

Wij behandelen het schrijven van de hoofdletter X. De laatste letter van het schooljaar. Voor één keer ben ik het hartgrondig eens met de schoolschriftenschrijvers: voor de letter x hebben Hollanders bijna geen emplooi, die kun je wel tot het laatst bewaren.
De kinderen zijn dit niet met me eens. Ze beginnen me met verbluffende spelvaardigheid met x-woorden om de oren te slaan.
Taxi. Ex-man. X-cube. X-benen. Max en maxi.
Ik vang de pokerblik van de leerling op de voorste rij.
"En er is ook een x-woord dat jij zeker niet op het bord durft te schrijven!", daagt hij me uit tot het duel.
"Seks schrijf je tegenwoordig met ks",troef ik hem licht telepathisch een hoek van het lokaal in. "En trouwens, wat is er mis met dat woord?"
Sierlijk smijt ik het S-woord groot op het schoolbord.
Zo, nou hij weer.
Back in business, feeling great.

bonnenboekje

Vanaf morgen kunnen zij die een steuntje in de rug kunnen gebruiken bij het vergaren van basiskennis van het Nederlands en het rekenen, een bonnenboekje bij juf komen afhalen. Een van tevoren samen afgesproken taakje voltooid? Knip een bon uit, kom die overhandigen en verdwijn onhoorbaar naar buiten, waar het lente is.
Voorlopig moesten we het maar houden op een maximum aan dagelijks te verdienen bonnetjes van drie (3).