Stoppels op mijn benen...

'Juf, ze zeggen dat ik veel haar heb", zegt een meisje tijdens het omkleden voor de gym. "Dat is ook zo", antwoord ik, en je bent echt niet de enige, voel maar!" Acht meisjes, laten zich dit geen twee keer zeggen. Ze wrijven enthousiast over het stoppelveld waarmee mijn middelbare juffenbenen overdekt zijn. "Juffrouw", zegt er dan één geschrokken. "Dit vindt Allah echt niet goed! U heeft die haren gekregen, om uw vel te beschermen, u mag ze niet afscheren". "Oh", zeg ik beduusd, "ik dacht dat een moslima dat juist wel moest. Maar, ik denk niet dat het zo belangrijk is of de vrouwen in het ene land wel en in het andere land niet hun benen scheren. Als we allemaal proberen ons een beetje netjes te gedragen, is iedereen dik tevreden." Ze knikt ernstig, we zijn het eens...

Administratieve nood

Laatstelijk kocht de juf bij de firma Winter, een prijzig blauw koffertje. Daarin bevonden zich als een harmonica uitwaaierende kartonnen compartimenten. Zij zongen juf als het ware toe: stopt u hier uw papieren dan kunnen ze nergens meer blijven slieren... Dit was iets voor haar! Met trillende vingers ordende zij elk slingerend papier onder een eigen, goed gekozen trefwoord. Zingend plakte zij vervolgens links en rechts de bijbehorende etiketjes. Daarna gaf zij, tevreden zuchtend, het koffertje een vaste plek onder haar bureau. Een hele week werkte dit systeem verbijsterend goed. Nu is het koffertje weg. Foetsie. Opgeslokt door het sinister zwijgende schoolgebouw. Net nu het tot de nok gevuld is met onmisbaar papier. Juf smeekt de heilige Anthonius om bijstand. Kan hij niet eens kijken of juf haar koffer per ongeluk in het kolenhok gezet heeft?Verder weet ze het ook niet meer.