Ik moest een half uurtje lestijd vullen.
Het leek me nuttig zelfstandig naamwoorden eindigend op d, en zelfstandig naamwoorden op t te laten bedenken en opschrijven.
Omdat in de door ons gebruikte methode de begrippen lidwoord en zelfstandig naamwoord verre toekomstmuziek zijn, zocht ik naar een duidelijke omschrijving.
'Er staat altijd de of het voor die woorden', zei ik. 'In gedachten kun je de dingen waar die woorden over gaan optillen. Hoewel dat bij bv. de wereld of een bacterie tamelijk moeilijk zal gaan.'
Altijd weer die nuance, ik word vaak ziek van mezelf.
De kinderen echter knikten vol vertrouwen, ze hadden de opdracht begrepen.
Tot ik erachter kwam dat een enkeling de zelfstandig naamwoorden waar het lidwoord de bij hoorde, oversloeg. Omdat de 'd' aan het eind van het woord moest staan. En niet ervoor.
'Dat had juf toch zelf net gezegd?'
Wat min of meer waar was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten