Toets 1

Mijn vuurdoop als surveillant. Jongens die ik alleen als mini-macho ken, zitten als gedrilde domineeszoontjes lijkbleek in het niets te staren. Als een vreemde het me verteld had, zou ik het nooit geloofd hebben. Zodra ze de papieren op hun tafel hebben liggen ontwaken ze uit hun verstarring en komen steunend in beweging. Nu blijkt dat er her en der essentiële hulpmiddelen vergeten zijn. De een mist een gum, de tweede heeft geen puntenslijper. Een derde maakt van de verwarring gebruik om 'ongezien' zijn waarschijnlijk goed gevulde agenda op tafel te leggen. Ik heb er, met mijn mede-surveillant de handen vol aan. Wij sluipen heen en weer om spullen af te pakken en vlakgommen aan te reiken. Een eerstegroepertje blijft herhaaldelijk zijn vinger opsteken om me naar zijn tafel te lokken. 'Ik snap die vraag niet', fluistert hij telkens radeloos. "Wat is dat juf? Een pictogram?'of: 'Wat bedoelen ze nou met die gekke zin?'  Ik fluister terug dat hij eerst de vragen moet gaan beantwoorden waarvan hij het antwoord zeker weet. De lastige vragen moet hij open laten of pas aan het eind doen. Het dringt niet tot hem door. Met grote angstogen blijft hij mij de vele voor hem onbegrijpelijke passages in de tekst aanwijzen.

Vandaag wil hij van mij bij hoge uitzondering maar één ding: deugdelijk onderwijs.