maandag, september 22, 2008

Nog meer kokos

Als een cicade in de boom boven mijn hangmat.  Zo irritant en aan een stuk door krijst dat kind. Nee, niet waar. Niet aan een stuk. Om haar wijde omgeving in te peperen hoe verlammend haar geluid werkt, houdt ze soms een minuutje haar viswaffel gesloten. Ze last een pauze in om met des te meer macht verpletterend toe te slaan.
'Je ruikt lekker!', zeg ik tegen haar. Ze mag de schrille stem van een dolgedraaide krekel bezitten. Ze heeft het uiterlijk van een naar kokos geurende antilope. Meteen houdt ze me een pot haargel voor. Van schrik smeer ik veel te veel van het spul op mijn haren. Sindsdien heb ik ze nog niet willen wassen. 

Geen opmerkingen: