Vanochtend werd me een rijk met plastic edelstenen beplakt kitschkistje onder de neus geduwd. Erin lag een vers gelegd eitje, van Jan de parkiet.
Jan, de meisjesparkiet met de mannennaam.
Of hij 'er een rondje in de kring mee mocht lopen', vroeg het baasje, dat het eitje teder in witte en lichtblauwe watten verpakt had.
'Nou, zou je dat wel doen?', antwoordde ik. 'Hou het goed vast, anders breekt het.'
'Het vorige ei heb ik per ongeluk doormidden geknepen, maar deze keer doe ik voorzichtig', was het antwoord. Prompt hield hij het ei zo losjes vast, dat het viel.
Hij raapte het weer zo'n beetje bij elkaar en blijmoedig bezag hij het parkietenstruif dat via zijn handen op het linoleum droop
Sommige jongens zijn onverwoestbaar..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten