Ik kom na drie dagen in dienst. De goudvissen zwemmen raar hoog in de bak. Af en toe steken ze hun oranje snuitjes amechtig boven water uit. Zo moet het gegaan zijn: iemand heeft handenvol eten in de bak gestrooid. Liefdevolle poging tot moord. Na schooltijd snel ik naar de dierenwinkel. De dame achter de toonbank leeft mee en blijkt bereid de werking van een electriek vissenkomstofzuigertje te demonstreren. Met dit apparaatje zou het schoonmaken van de meest vervuilde bak een peulenschilletje worden. "U sluit het simpel aan op het slangetje van de pomp en alles komt in orde!"
Jammer genoeg lukt het de dame aan geen kant de plastic onderdelen op enigszins logische wijze in elkaar te schroeven. De plastic onderdelen vliegen alle kanten op. Rijen diervriendelijke klanten proberen op te rukken naar de kassa."Ik kom morgen wel terug" , zeg ik. "Dan probeer ik in de tussentijd die chemicalieën wel uit die beloven dat ze het vuil naar de oppervlakte van de kom stuwen, waar het vervolgens gemakkelijk weg te vangen is. Doet u mij ook maar zo'n fijn schepnetje." Weer terug in de klas koortsachtig de helft van het water verschoond. Alle vuil dat omhoogkomt via het schepnet afgevoerd. De ramen aan de binnenkant van de bak gezeemd. Nu rest slechts hopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten