Bij de rekenles hebben de kinderen laatst kaartjes zitten maken die toegang verschaffen tot een imaginair zwembad.
Er werd doorgenummerd en dus geteld, tot ver over de 100.
Daarna gingen er elastiekjes om de stapeltjes kaartjes omdat we eventjes geen echt zwembad bij de hand hadden.
Vandaag kwamen ze toch ineens goed van pas. We moesten, allemaal tegelijk, 'met ecoline ' .
Eerst stortten we ons en masse op de werktafel.
Toen deelden we de zwembadkaartjes uit en riep iemand nummers af, als er plaatsen vacant kwamen.
Iedereen kon zich hierin vinden.
Af en toe kwam er een kind langs om te vragen of zijn of haar nummer al bijna aan de beurt was, maar niemand drong of duwde.
Dat er twee kaartjes met het nummer 8 erop in omloop waren, werd door de vingers gezien.
Zelfs het feit dat nummer 18 per ongeluk ruim voor haar beurt ging, wekte geen overmatige woede.
Er daalde een rust over ons neer, alsof we op zaterdagmorgen bij de bakker, met nummertje 94 in ons hand, op een stokbrood stonden te wachten.
Terwijl de 68 net aan de beurt was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten